Konserwacja pokrycia dachu
Etap uszczelnień za nami. Dach przestał przeciekać. Możemy na tym poprzestać, ale istniejący dach z wykonanym pokryciem z pap klasycznych, pap termozgrzewalnych niemodyfikowanych lub też modyfikowanych, z kompozycji asfaltowych itp. nie jest wiecznie trwały i wymaga zgodnie z normami i praktyką przeglądów, napraw i konserwacji lub regeneracji pokrycia.
Po co robimy konserwację? Aby racjonalnie oszczędzać, czyli przy jak najmniejszym wydatku finansowym osiągnąć maksymalny efekt tj. jak najdłuższą żywotność pokrycia dachu i jego szczelność. Zabiegi regeneracji są droższe od konserwacji, a wymiana pokrycia to już poważny wydatek finansowy.
1. Czym praktycznie różni się konserwacja od regeneracji
Poprzez konserwację rozumiemy: zespół czynności zabezpieczających materiały przed zmianami ilościowymi i jakościowymi, a przez regenerację - odtworzenie pierwotnych własności zużytego materiału (w naszym przypadku istniejących pokryć dekarskich).
Pokrycie wykonane z pap klasycznych i termozgrzewalnych niemodyfikowanych
zgodnie z Polską Normą wymaga zabiegów konserwacyjnych już po okresie
2 lat eksploatacji. Biorąc pod uwagę stosowanie w ostatnich latach lepszych
jakościowo pap oraz nowoczesnych środków konserwujących okres do pierwszej
konserwacji można wydłużyć maksymalnie do 4 lat.
Proponowane przez nas materiały pozwalają na wykonywania zabiegów
konserwacyjnych na dachach starszych, jednakże muszą być spełnione
następujące warunki:
- papa ostatniej warstwy nie może być wyjałowiona i osłabiona do tego stopnia, że nie wytrzyma skurczu materiałów konserwujących występującego podczas procesu ich wysychania (czyli odparowywania rozpuszczalników lub wody)
- papy są związane ze sobą i podłożem
- na powierzchni pap nie były wielokrotnie i w wielu miejscach przeprowadzane naprawy pęcherzy, spękań itp. Duża ilość wielokrotnych napraw świadczy o wzmożonych procesach eksploatacyjnych dachu, jego nieprawidłowym wykonaniu lub osłabieniu powłoki opisanym powyżej.
Wykonanie na takich dachach zabiegi konserwacyjne nie przyniosą oczekiwanego skutku. W pierwszym przypadku może dojść do powstania nowych spękań skurczowych. W drugim może dojść do odspojenia ostatniej zakonserwowanej warstwy od podłoża wskutek działania sił wiatru. W trzecim do powstawania różnorakich uszkodzeń i przerwania ciągłości powłoki hydroizolacyjnej.
W tabeli zamieszczonej w następnej części przedstawiamy poszczególne warianty konserwacji.
